( داستان کوتاه )

سنگر تيربار

به نقل از سایت گردان حضرت علی اکبر ( ع )

مهتاب سرخ
 

مهتاب سرخ می دمد از شـــــــرق ِآفتاب

از حوض خون برآمده خورشید بی نقاب

از داغ ذبح بلبل زهـــــــــرای مرضیه(س) 

عالم به غم نشسته و خــورشید در حجاب

از چشم خیس و مشتعل ِآســــــــــــــمانیان

جاری شده به خاک زمین خون،بجای ِآب

شرم ات فلک!! که بعدِهزاران هزار سال

دزدت ربود گوهر و ماندی به قعر خواب

اکنون تویی و پرچم سـرخ و غمی بزرگ

زنجیر و طبل وسنج و سئوالات بی جواب

بر کاغذی که اشک مرا می کِشد به دوش

نامی معطر است به بوی خــــــوش ِگلاب

داغی ز قدمت همه اعصار، کـُــــــــهنه تر

اکنون ، نشسته بر"دل تنها"ی بو تـُــــراب

این قطره اشک ، هدیه به درگاهِ شاه عشق

باشد که دســـــــــتگیر شود ، موقع حساب

مصطفی معارف 23/8/91 کرج

در حرم آقا امام رضا(ع)

چشمه ی چشمام پرآبه که به پا بوست میام

سینه و قلبم کبابه ، که به پا بوســـــت میام

دست من کوتاه و، خرما بر نخیل و، یار دور

دل ولی ، درالتهابه ، که به پا بوست میام

کارهای عادی و روزانه تو شهــــــر شما

یا علی(ع)عین صوابه  که به پا بوست میام

در روایت ، وصف تضــمین شما از اهوا

مثل توصیف شرابه ، که به پا بوست میام

شب که میشه گـُــــــــــنبد زیبا و نورانی تو

فخــــــر ماه و آفتابه ، که به پا بوست میام

وقت پابوسی دلم سُــــر میخوره سمت شما

حال چشمامم خـرابه ، که به پا بوست میام

رسم پابوســــــــی نمیدونم ،ولی تو عاشقی

مقتدای من ربابه کــــــــه به پا بوست میام

یه کمی گندم تو دستامه ،؛ برای کـــفترات

گندمش ، از جنس نابه که به پا بوست میام

دیدن گـُــــــــــلدسته هات آرامش روح منه

روح من در انقلابه ، کـه به پا بوست میام

قربونت آقا ، که هر کی زائر قــــــبر توئه

یک بغل مشگل آوُرده تا تو حـــلالش بشی

مصطفی معارف 24/7/91 حرم مطهر آقا امام رضا (ع)

داستانی واقعی از یک پزشک اصفهانی

چند شب پیش در میان مریض ها منشی ام وارد شد و گفت : یک آقایی که ماهی بزرگی در دست دارد آمده است و می خواهد شما را ملاقات کند.
یک مرد میانسال با یک لهجه شدید گیلکی وارد شد و در حالی که یک ماهی حدودا ده کیلویی دریک کیسه نایلون بزرگ در دستش بود و شروع کرد به تشکر کردن که : من عموی فلان کس هستم و شما جان او را نجات دادی و خلاصه این ماهی تحفه
ناقابلی است و ...
هر چه فکر کردم 'فلان کس' را به یاد نیاوردم ولی ماهی را گرفتم و از او تشکر کردم.
شب ماهی را به خانه بردم و زنم شروع به غرغر کرد که : من ماهی پاک نمی کنم! خودم تا نصف شب نشستم و ماهی را تمیز کردم و قطعه قطعه نموده و در فریزر گذاشتم.
فردا عصر وارد مطب که شدم دیدم همان مرد ایستاده است و بسیار مضطرب است.
تا مرا دید به طرفم دوید و گفت : آقای دکتر دستم به دامنت...ماهی را پس بده...من باید این ماهی را به فلان دکتر بدهم اشتباهی به شما دادم...چرا شما به من نگفتی که آن دکتر نیستی و برادرزاده مرا نمی شناسی؟
من هم گفتم : که ماهی در فریزر خانه ماست او هم با ناراحتی گفت : پس حداقل پولش را بدهید تا برای دکترش یک ماهی دیگر بخرم.
و من با شرمساری بیست هزار تومان به او پرداختم.
چند روز بعد متوجه شدم که ماجرای مشابهی برای تعدادی از همکارانم رخ داده است و ظاهرا طرف یک وانت ماهی به اصفهان آورده و به پزشکان اصفهانی انداخته است !

البته شما بخوانید فروخته ...

چه دخیلها که بستم !!!

به تلافی نگاهت ، غم کـــــــهنه را شکستم

به امید دیدن تو چـــــــــــــه دخیلها که بستم

همه شـــــب نشسته ام تا برسد ز تو، پیامی

به خیال کامیابی ، ســـــــــــر راه تو نشستم

چو فرشته صـــــــورتستی زتو دیده برندارم

نه طعامی و نه آبی ، به دم تو زنــــده هستم

زتمام خــــوبرویان ، دل و دیده هر دو کندم

زپری رخان بریدم ، زفــــــرشته ها گسستم

به تمام قد پریدم ، که مگــــــر به حلقه کوبم

به امید آنکه شاید برسد به حــــــــــلقه دستم

به گمانم آنچــــه گفتم ، همه مدح توست اما

چه کنم که رفته از یاد دگـــــــر ، بلی الستم

همگان به میگساری و وصال یار مست اند

من ِدلســــــــــپرده اما به نظاره ی تو مستم

مصطفی معارف 17/7/91 کرج

نگاه نازنین

غزلی به پاس چشمت به گـــــلاب هدیه دادم

به نگاه نازنین تو نقاب ، هـــــــــــــــدیه دادم

به جزیره ی نگاهـــــت چو نشسته ام پریشان

همه موجهای اشک ات به ســـراب هدیه دادم

چو به تارهای مویت ، بوزد نسیم خـــــورشید

همه شعرهای خود را به شــــــراب هدیه دادم

به لبت که قند شرمنده شد از حـــــــــلاوت آن

دو سه غنچـــــه ی  انار و می ناب هدیه دادم

دگـــــــــــــرم نماند حالی که به درد دل سرایم

چـــــــو ترانه ای که درحال خراب هدیه دادم

به نوای تار مویت بنــــــــــــــواز، ساز ما را

کـــــــــه نوای سوزناکم ، به شباب هدیه دادم

به امید آنکه روزی برســــــم به وصل رویت

بستانم آن زلالی ، که به آب هـــــــــــدیه دادم

به تلاقی نگاهــــــــــــــــــــت به دلم پناه بردم

غزلی به پاس چشمت به گــــــلاب هدیه دادم

مصطفی معارف 16/7/91 کرج

سفره های خالی

مگـــــرمی شود چشم بست و ندید

کسی را نباشد توان خــــــــــرید؟

در این خشــک سالی تدبیر و رای

بجای عمل ، حــــــرف بیجا  شنید

چنان خالی از نان شده سفـــره ها

که باید بر آن نقشی از نان کـشید

کجـــــــــــــــایند مردان پر ادعا ؟

چه شد آن همه وعده ها و وعـید؟

بگــو پس همای سعادت کجاست؟

به سوی کــــــــدامین خرابه پرید؟

مرا تهمت نا شکــــــــــــیبی مزن

صــــــــــبوری تن درد مندم درید

چگونه توان شعر نغــــزی سرود

چو از گونه ی طفل اشکی چـکید؟

مگــر میشود خاطر آسوده داشت

ولی ناله ی بی غــــــــذایی شنید؟

تو کـــــز محنت رعیتت بی غمی

بگــــو رعیتت بر که بندد ، امید؟

مصطفی معارف 10/7/91 کرج

طنز

یك لقمه نان حلال!

نان حلال خيلي خيلي خوب است. من نان حلال را خيلي دوست دارم. ما بايد هميشه دنبال نان حلال باشيم. مثل آقا تقي. آقاتقي يك ماست‌بندي دارد. او هميشه پولِ آبِ مغازه را سر وقت مي‌دهد تا آبي كه در شيرها مي‌ريزد و ماست مي‌بندد حلال باشد. آقا تقي مي‌گويد: آدم بايد يك لقمه نان حلال به زن و بچه‌اش بدهد تا فردا كه سرش را گذاشت روي زمين و عمرش تمام شد، پشت سرش بد و بيراه نباشد.
دايي من كارمند يك شركت است. او مي‌گويد: تا مطمئن نشوم كه ارباب رجوع از ته دل راضي شده، از او رشوه نمي‌گيرم. آدم بايد دنبال نان حلال باشد. دايي‌ام مي‌گويد: من ارباب رجوع را مجبور مي‌كنم قسم بخورد كه راضي است و بعد رشوه مي‌گيرم!
عموي من يك غذاخوري دارد. عمو هميشه حواسش است كه غذاي خوبي به مردم بدهد. او مي‌گويد: در غذاخوري ما از گوشت حيوانات پير استفاده نمي‌شود و هر چه ذبح مي‌كنيم كره الاغ است كه گوشتش تُرد و تازه است و كبابش خوب در مي‌آيد. او حتماً چك مي‌كند كه كره الاغ‌ها سالم باشند وگرنه آن‌ها را ذبح نمي‌كند. عمويم مي‌گويد: ارزش يك لقمه نان حلال از همه‌ي پول‌هاي دنيا بيشتر است!! آدم بايد حلال و حروم نكند. عمو مي‌گويد: تا پول آدم حلال نباشد، بركت نمي‌كند. پول حرام بي‌بركت است.
من فكر مي‌كنم پدر من پولش حرام است؛ چون هيچ‌وقت بركت ندارد و هميشه وسط برج كم مي‌آورد. تازه يارانه‌ها را خرج مي‌كند و پول آب و برق و گاز را نداريم كه بدهيم. ماه قبل گاز ما را قطع كردند چون پولش را نداده بوديم. ديشب مي‌خواستم به پدرم بگويم: اگر دنبال يك لقمه نان حلال بودي، پول ما بركت مي‌كرد و هميشه پول داشتيم؛ اما جرأت نكردم. اي كاش پدر من هم آدم حلال خوري بود

تقدیم به عزیزان جاوید الاثر

آرامشت آن روز، زَهـــــــرِ مادرت بود

فهمیده بودم ثبت نام آخـــــــــــــرت بود

روزی که رفتی تا بگیری قبض اعـزام

ذکــــــر و دعایم دائما ، پشت سرت بود

سجـــــــــــاده در تنهایی خود باز کردم

سجاده ام آن روز رنگِ  دفــــترت بود

چـــشمان من هر روز ابری تر، تو اما

شوق وصالت خـفته در چشم تـَرَت بود

در سینه ام ، آرامش دریا نشــــــــــسته

در خاطرم ، یاد عـــــزیزت نقش بسته

از زیر قرآن رد شدی با خـــنده ای ناز

معلوم بود از صــورت تو شوق پرواز

ساکت من اما گــوشه ای درگریه بودم

درهای های گریه ام ، امید اعجـــــــاز

رفتی نگاهت تا ابد ، در خاطــــرم ماند

من ماندم و تنهایی و، ســـــــجاده ی باز

رفتی بهاران زیادی آمــــــــــــد و رفت

گویا قناری هم ندارد ، شــــــــــوق آواز

عکسی که درآن خنده ات برلب نشسته

بر قاب دیوار اتاقم نقــــــــــــــش بسته

سی سال چشمم انتظارت را کـــــشیده

اخبار می گفت انتظارم سر رســـــیده

با دست پر گل آمدند از خـــــــطه نور

با کوله باری استخـــــــوان اما خمیده

با همت مردان پیگـــــــــــــیر تفحص

چشمانم امشب طعم آرامش چــــشیده

بر دستها می بینمت از پر ســـبک تر

وا میکنم از فکــــــــــــرم افکار تنیده

دیگر کــــــــنارت مادری تنها نشسته

بر کــــــوچه دل جای پایت نقش بسته

انگشتری دارم نگینش رنگ خون است

طرح نگینش ایه ی السابقـــــون است

هرچند مشتی استخوان است و پلاکی

اما برای کشورش همچون ستون است

در دلربایی گــــــوی سبقت را ربوده

در دلبری زیباترین فصل جنون است

رخت عروسی اش تبرُک شد بخونش

ازچشم زخم روزگاراما مصون است

مصطفی معارف 29/6/91 کرج