سحر

همه شب تا به سحر فکر سحر، ذکـر سحر

مانده ام چند کـــــنم روز دگر شام دگر

من اسیر غم و آزاد ز هـــــر بند تویی

تابه کی عمرکنم در رهت ای دوست ، هَدَر

همه فکـــرم تویی و ذکر تویی ، ای مه من

ای که بن بست همه فکر، تو هستی به نظر

گر کنی پشت به من تا به ابد مخمورم

گر چه من حکم کنم بر همه ی جن و بشـر

خرمم زین سبب ای یار که مدهـــوش توام

شادمانم ز تو ای یار که هستی چو قَـَمَر

همه شب بیش ز دوش است تمنایم ، چون

نسِـزَد کرد برون ، فکــر تو ای یار، ز سر

نشــود روز جدایی من از نوربـَصــَــــر

که به انگیزه ی آن نور، کنم باز سحـــر

خرم آن مرگ که بعدش چو دمیدند به صـــور

 روی زیبای توبینم ، چوکـُــنم ، باز بصر

مصطفی معارف / خرداد / 69 تهران

لب لعل نمکین تو مکیدن دارد

"لب لعل نمکــــــــــــین تو مکیدن دارد"

رخ زیبای بهـــــــــــــاری تو دیدن دارد

بی تو آنی نتوان زیست امان از چشمت

بوسه از گـــــــوهر لبهای تو چیدن دارد

حســرت دیدن روی تو بـَرَد از من جان

سخــــــــــن عشق فزون تو، شنیدن دارد

غم هجران تو را چند کشم با دل خــــون

که غمت با دل پر خون چه کشیدن دارد

بر سر کوی من ای مرغ خوش آواز بخوان

که دلم با نفســــــــــــت میل ِ پریدن دارد

من زلیخا وتو چون یوسف کنعان هستی

که به رخسار خوشت دست بریدن دارد

چشمه ی چشم من از هجر تو خون آلود است

گوهر اشک ز چشمان چه چکـیدن دارد

گفته بودند به وصلش نرسی هجـــر بجو

قامت راست ز هجــــــر تو خمیدن دارد

دوش از کثرت افکــــار رهیدم بی هوش

دیدم آنجا ، به تودل ، قصد رسـیدن دارد

مرگ بر دوری تو ارجح و صـــــد ارجح باد

که ز هجر تو دگــــــر سینه دریدن دارد

تا بتابد به زمین شمــــس ، وفا دار توام

گر چه تا شام جهان ، شیدن وشیدن دارد

مصطفی معارف / اردیبهشت /1369/ تهران

زنبوردار : کسي که همسر بلوند دارد

کاشمري : در آرزوي ازدواج

کاج : نمايندگي انتشارات گاج در دوبي

ژنتيک : ژني که عامل اصلي تيک زدن در انسان مي باشد

هشتگرد : ۵

خورشت باميه : مسئوليت پختن خورشت بر عهده من است

وايمکس : درنگ چرا؟

خراب : نوعي نوشيدني حاوي تکه هاي کوچک خر

شيردان : آنکه شير خوب را از بد تميز مي دهد

گشتاور: يک سري همسايه نخاله که به هنگام برگزاري مهماني‌هاي شبانه پليس را خبر مي کنند.

البرز: عربها به « پرز » گويند

چرا عاقل کند کاري‌:‌ يک ضرب المثل شيرازي.

هردمبيل: جايي که در آن بابت هر چيزي قبض صادر ميشود

غيرتي: هر نوع نوشيدني به جز چاي

قرتي : نوعي چاي که با قر و حرکات موزون سرو ميشود

پنهاني : قلمي که جاي جوهر با عسل مينويسد

مختلف : مرگ مغزي

مورچه خوار : خواهر مورچه. فحشي که موريانه ها به هم مي دهند

جدول : کسي که نياکانش علاف باشند را گويند

کره حيواني : بيچاره ناشنواست

توله سگ : حاصل تقسيم مساحت سگ بر عرض آن

کته ماست : آن گربه مال ماست

کراچي : پس تکليف ناشنوايان چه ميشود ؟

سه‌پايه : ۳ تا آدم باحال که هميشه پايه هر حرکتي‌ هستند

يک کلاغ چهل کلاغ : نبردي ناجوانمردانه بين کلاغ‌ها

وانت : اينترنت آزاد و بدون فيلتر

اسلواکي : نرم و خرامان گام برداشتن

نيکوتين : نوجواني خوش سيرت

نلسون ماندلا:نلسون اون وسط گير کرده

تهراني: تيکه هاي هلوي باقيمانده ته آبميوه

خدایی !!!بعضیاش خیلی بی مزه بود ، خودم می دونم ولی چکار کنم ؟ دلم نمیاد دل دوستامو بشکونم ... بخاطر چار تا مطلب در پیتی . اشکال نداره اگه نظر ندی  ولی حد اقل بخونینش تا بچه مردم دپرس نشه ...  ok

غلط نامه

قــُـمار

پیشتر زان که تو را دیده و نشناخته ام

خویش را در طلبت غرق بلا ساخته ام

همه شب دید رُخـَت خواب ز من می آشفت

تا سحر خواب به سوی دگر انداخته ام

پیش چشمان تو هر چشم دگـــر نا زیباست

سرخ بر لوح دلم نقش تو پرداخـــته ام

در قماری که تو یک سوی قــُـمارم باشی

جز تماشای تو هر چیز دگر باخـته ام

به تمنای تو ام شـــــهر به شهر آواره

چون سواران مغول هر طرفی تاخته ام

مصطفی معارف 28/10/90 کرج

دسته گلی برای مادر

مردی مقابل گل فروشی ایستاد. او می‌خواست دسته گلی برای مادرش که در شهر دیگری بود سفارش دهد تا برایش پست شود.
وقتی از گل فروشی خارج شد٬ دختری را دید که در کنار درب نشسته بود و گریه می‌کرد. مرد نزدیک دختر رفت و از او پرسید : دختر خوب چرا گریه می‌کنی؟
دختر گفت: می‌خواستم برای مادرم یک شاخه گل بخرم ولی پولم کم است. مرد لبخندی زد و گفت: با من بیا٬ من برای تو یک دسته گل خیلی قشنگ می‌خرم تا آن را به مادرت بدهی.
وقتی از گل فروشی خارج می‌شدند دختر در حالی که دسته گل را در دستش گرفته بود لبخندی حاکی از خوشحالی و رضایت بر لب داشت. مرد به دختر گفت: می‌خواهی تو را برسانم؟ دختر گفت: نه، تا قبر مادرم راهی نیست!
مرد دیگرنمی‌توانست چیزی بگوید٬ بغض گلویش را گرفت و دلش شکست. طاقت نیاورد٬ به گل فروشی برگشت٬ دسته گل را پس گرفت و ۲۰۰ کیلومتر رانندگی کرد تا خودش آن را به دست مادرش هدیه بدهد!

شکسپیر می‌گوید: به جای تاج گل بزرگی که پس از مرگم برای تابوتم می‌آوری، شاخه ای از آن را همین امروز بیاور!!!!

داستان اشعار بی معنی

میرزا حسین مشرف اصفهانی شاعری ظریف و شوخ بود. یك وقت مدعی شده بود كه پنج مثنوی به وزن خمسه نظامی می تواند به نظم آورد به طوری كه هیچیك از ابیات معنی نداشته باشد.

ممدوح او این شرط را پسندید و قرار شد كه اگر ابیاتی با معنی در آن یافت شود به هر بیتی دندانی از او بر كنند و بر سرش كوبند .

مشرف قبول كرد ولی با آنكه سعی زیاد كرده بود كه شعرهای بی معنی بسراید حریفان برای چهار بیت از اشعار او معنی یافتند ، در نتیجه چهار دندان او را كشیدند و بر فرق سرش كوفتند آن چهار بیت اینهاست :

به نظر شما حریفان میرزا مشرف اصفهانی چه طوری این اشعار را معنی كردند

از اسکندر نامه  اوست :

اگر عاقلی بخیه بر مو مزن

بجز پنبه بر نعل آهو مزن

سوی مطبخ افکن ره کوچه را

منه در بغل آش آلوچه را

که نعل از تحمل مربا شود

به صبر آسیا کهنه حلوا شود

ز افسار زنبور و شلوار ببر

قفس می توان ساخت اما به صبر 

از لیلی و مجنون اوست:

دندان چپ دریچه گور است

آدینه ی کهنه بی حضور است

پای دهل هریسه ماوی است

اینها همه آفت سماوا است»

 و همین شاعر در  بیتی از مجموعه یی دیگه گفته :

هزار شکر که پشم وزغ فراوان شد

کلاف بیضه ی خرگوش ماده ارزان شد.

نماز عشق

اي دل! اي دل! تا کی اي با خود عدو؟

از دویي بگذر يك ﺍﻮ  بگزين، يك او

بس كه لرزان است دامانت هنوز،

لغژ لغژان مي روي اي هرزﻩپو

پا فرا نه از حد كالا و پول

هاله را آخر رها كن مَه بجو

شبنمانه امّت خورشيد شو

تا نماز عشق خواني بي وضو

نغز شد از وسعت فردا فرا

نحس شد در پاروي پارين فرو

مردنم هم شور دل را كم نكرد

آيد از گورم خروش هاي و هو

يار! عطر كبريا آورده اي

بايد اول آري استعدادِ بو

جبرييلي كن كه پالاينده اي

قلب من مي خواهد از تو هفت شو

حجّتِ ميلاد نو دادي مرا

اي شده سرلوحه ي صد آرزو

شاعر : خانم دکتر فرزانه خجندی از تاجیکستان

حالا چه کار کنم؟

دو شکارچي اهل نيوجرسي در جنگل بودند که يکي از آن‌ها روي زمين افتاد. او نفسش بند آمد و چشمهايش وارونه شد. دومي گوشي تلفن خود را برداشت و با اورژانس تماس گرفت و به اپراتور اورژانس گفت: «دوستم مرده! چه‌ کار کنم؟» اپراتور با صداي آرامي در جواب گفت: «خونسردي خود را حفظ كنيد. من به شما کمک مي‌کنم. اجازه دهيد اول از مرگ دوست شما مطمئن شويم.» سکوتي پشت خط تلفن حاکم شد و ناگهان صداي شليک گلوله‌اي به گوش ‌رسيد. شکارچي گوشي را برداشت و گفت: «حالا چه کار کنم؟»
يکي از رايج‌ترين لطيفه‌هاي مردم آمريکا، لطيفه‌اي است که مي‌گويد: «دو آمريکايي مشغول بازي گلف بودند که يکي از آن‌ها مراسم خاکسپاري باشكوهي را در حوالي زمين بازي مي‌بيند و همان لحظه کلاه خود را از سر برمي‌دارد. چشمانش را مي‌بندد و به نشانه احترام تعظيم مي‌کند. دوستش با ديدن اين حرکت مي‌گويد: «واي! اين يکي از تاثيرگذارترين حرکاتي است که تاکنون ديده‌ام. تو واقعا مرد مهرباني هستي.»
او در پاسخ مي‌گويد: «بله. ما 35 سال با هم زندگي کرديم!»

قبای شخصیت

گــوشه قبا بر چین ، تا بـَر نخـــورد اورا

کانچـه قصد او دارم ، درهم کـند اَبرو را

آنقـَدر تو را پهن است این قبای شخـصیت

هر که هر چه می گوید ، سد میکند آن سو را

در کنار اندرزت ، حـکمتی دگـــر داری

از لوث سگی مرده ، هفت آب کنی جورا

توضیح مسائل را ، بـُــــغرنج نمی بینم

تفــــسیر شما از دین ، یابو کند آهو را!!!

هر چه راکه می بینی ،گـــوییا نمی بینی

وانچه را نمیبینی ، تکـــــــذیب مکن او را

در طریق دین صدها کوچه هست و پسکوچه

شارع مقدس کی ، کـــرده سوی ما رو را ؟

دین مصطفی نوری است در مسیر تاریکــی

ای که نور حق جویی!!، واگــــــذار پهلو را

بین فعل و قول تو ، فاصـــــله فراوان است

کم کن این فراوان را ، بس کن این هیاهو را...

جای دیگــــــری مردی ، وا گشاده سجاده

فکر مـَد ضـــــــالین و، بیع سهم پستو را

درصدی بیفزاید ، ســـــــود وام هایش را

مبلغی گران گــــــــوید ، بی بهانه آلو را

بـَعدِ رکــــــــعت چارم ، در تشهد آخـــر

سرچ ِقیمت سکـــه ، خسته کرده یاهو را

شرم بندگی دارم ، از نماز و اذکـــــــارم

ای نهایت رحمت ، منقلب کـن این خو را

مصطفی معارف 9/10/1390 کرج

به مناسبت دیدار بانوی غم و غصه حضرت رقیه ( س) لقاء اله را :

گلستانی از غم

بعد از آن ماتم سرای ماریه

کندر آن خون خدا شـــد جاریه

دختر زهرا(س) به ظاهرشد اسیر

همرهش خیل اسـیران چون سفــیر

روبروی ناقه ی دخت بتول(س)

بر نوک نی شد سرِسبط رسول(ص)

آیه ی قرآن تلاوت می نمود

گفته ی حق را قرائت می نمود

صوت قرآن خواندنش اعجاز کرد

انقلابی را ز نو آغاز کـــرد

انقلابی سرخ همچون خون پاک

انقلابی گرم همچون خون تاک

انقـــلاب نور چون بدر دجا

انقـــلابی سرخ با خون خدا

انقلابش آتشـــــــی افروخته

جان بو سفیانیان را سوخته

آتشی پر جوهر و سوزنده بود

آتشش در خامشی هم زنده بود

مر کب طفلان زهرا(س)و رباب(ع)

اشتران بی جهـاز و بی رکاب

قافله اتراق در بیغــــــــوله کرد

در پس ویرانه ای بیتوته کرد

خرد سالی زاده ی شاهم حسین(ع)

پرتو مهسای چون ماهم حسین (ع)

گلعـــــــــــذار لاله زار فاطمه(س)

با دو صد خوف وهراس و واهـمه

پیش زینب(ع) آمد و اینسان بگـفت

از دل پردرد و بی درمان بگفت

گفت دل تنگــم ز هجران پدر

عاشــــقم بر صوت قران پدر

همچو شمعی سوختم ازاین بلا

سوختم از داغ شاه کــــــربلا

سال بر من بگذرد یک ساعتم

از برای دیدنش بی طاقـــــتم

نا نجیبی آن دو را با هم بدید

صحبت آن طفل با زینب (ع)شنید

برد،سر را پیش روی دخــترک

آتشی افکـــند بر جن و ملک

کودک دریا دل روشـن ضمیر

بود در آن قافله او هم اســــیر

با ادب پیش رخ بابا نشـــست

خون زدود ازچهـره ی بابا به دست

با سر بابا هزاران راز گــــــفت

رمز و راز عشق را با ناز گفت

گفت ای بابا کــــجایی باصفا؟

پس کجایی؟ای تو سبط مصـطفی(ص)

گفت کی ( که ای ) آخر شهید کربلا

از چه رو گشته سرت ازتن جدا

تو که اولاد پیمـــــبر(ص) بوده ای

بر همه سالار و ســرور بوده ای

ما امانتهای پیغـــــــــــــمبر(ص) بُدیم

زاده ی صـــــدیقه ی اطهر(س) بُدیم

گفت ای بابا تن پاکــت کجاست ؟

من چه دانم بعد ازاین خاکت کجاست؟

می زدندم سنگ ازکین، پس چرا

خارجی خواندند این مردم مرا ؟!؟!؟!

خارجی خواندند وما را می زنند

در غم ما شادمانی میکــــنند

سنگ بر سویم چرا انداخــتند

قدر بابای مرا نشناخــــــــتند

راس پاکت چون به نی آویختند

آتش داغت به دلها ریخــــتند

تا تهی مشـــک عمو از آب شد

غرق در خون،جمله اسطرلاب شد

تا که تو بر پای بودی دشـمنان

کی توان کردن نظر سوی زنان

چون درافتادی تو از پا آن زمان

ضربه ی شلاقشان بر کودکان

خیمه ها در آتش کین سوختند

لاله ها درعشق آئین سوختند

شمع ها جام پُر ازخون خورده اند

نرگسان زین داغها افسرده اند...

یاسمن با ریحه ی دین دلخوش است

یاس هم با بوی یاسین دلخوش است

تا گلستان جملگی در این غم است

پیچـش نیلوفر از این ماتم است

مرغ دل پرواز سوی چشم کرد

زمزمی جاری ز کوی چشم کرد

آسمان شرمنده زین ماتم شــده

هم ملایک غرق بحر غم شده

بهر دیدارت دل من آب شد

اشک در چشمان من مرداب شد

هجــر دیدارت مرا بیتاب کرد

لیک دیدارت مرا سیراب کرد

مصطفی معارف 6/محرم الحرام/ 1417 تهران